Öz Kırtasiye'ye gitgelden öldüm

Yokluğun Acıtır mı Sanıyorsun?!

Bir hevesdi benimkisi sadece,

Küçük bir çırpıntıydı...

Ama sevda değildi adı..

Aşk değildi asla!..

Bir heyecandı benimkisi,

İlk heyecan..

Nasıl olur bilirsin,

Yüz yüze bakıp oluşan sessizlik...

Aşk ayrı bir dildi bizim için,

Çok uzaktı bize...

Fransız kalmıştık sevdaya,

Yalandı o bakışlarımız...

Şimdi gidiyorsun ya ilk heyecanım,

Dönmeden dimdik...

Acıyacak sanıyorsun içim değil mi?

Bil ki acıtacak mı sanıyorsun yokluğun?

Kahrolcak mı bu gönül?..

Hayır! Küçük bir hikayeydi bizimkisi..

Akıllarda kalmayacak bir hikaye...

CanPolat©

Bir Başkadır Hayat!..

İnsan kimi zaman güler,

Kimi zaman ağlar..

Kimi zaman mutlulukdur ruh hâli,

Yeri gelir hüzün kaplar o gözleri...

Akıp geçer böylece hayat..

Kimi zaman boş, kimi zaman dopdolu..

Zaman ilerler, ilerler ve insanı yaşlandırır..

Yaşlanır ve toprağ seçer ev olarak beden..

İster boş, ister dolu..

Görünecek elbet mezar yolu..

Tek birşey parlatır gözlerini,

Acıdada, mutlulukdada;

DOSTTUR, "Merhaba" diyebilen sana..

DOSTTUR hayatı bir başka yapan sana...

İşte; "Bir başkadır hayat onunla!.."

CanPolat©

Hayatımın Anlamı!..

Hayatımın tek bir anlamı,

Tek bir nedeni,

Tek bir anlatımı var..

Sen, Sen, SEN!..

Sensiz hayat düşünmek zor gelir bana..

Zaten neyim ki ben sen olmayınca?!

Seviyorum seni demek geliyor haykırırcasına,

Çekiniyorum, korkuyorum red edilirim diye..

Yenemiyorum içimdeki korkuyu,

Çekingenliği yok edemiyorum...

Ama tek bir gerçek var bunu biliyorum;

Seni çok seviyorum...

CanPolat©

3 Günlük Dünya...

Kocaman hayat deriz ya,

Yanlış.. Üç günlük hayat aslında..

Üzüntülerin, yalanların olduğu hayat..

Buna hayat denirse tabi...

Göçüp gideceğiz elbet birgün,

Kim var ağlayacak arkamızdan?

Hani kocaman hayat?

Hani GERÇEK dostluklar?!

Gül gülebildiğin kadar,

Sev sevebildiğin kadar..

Güzel geçir 3 günü,

Kötülüklerin sana döner,

İyi ol olabildiğin kadar...

   CanPolat©

Zehir Gibi Yokluğun..

Yokluk ne kadar acı derdilerdi de..

Derdilerdi de inanmazdım..

Bilemezdim cefasını yokluğun..

Çünkü sen vardın yanımda,

Sen gülerdim hep bana...

Tutardın elimden sıkıca...

Şimdi kaydı gitti elin,

Tutamadım..

Yapamadım birtanem..

Dur diyemedim..

Gitmene engel olamadım...

O, o ansızın gidişin var ya;

Ansızın gidişin yaraladı beni en derinden..

Ansızın gidişin vurdu beni en zayıf yerimden..

Öğretti bana yokluğu, acıyı...

Bitirdi içimdeki tüm senlikleri..

Ve, ve küllendi içimdeki ateş..

Yanmayacakda bundan sonra..

Yanamayacak..

İşte sensizlik varya birtanem..

Sensizlik;

Zehir gibi gelir bana,

Zehir gibi olur bu hayat bana...

Ne kadar yanmasada ateşim sana,

Kısacası;

Zehir bana yokluğun..

Zehir gibi yokluğun!..

          CanPolat©

Bir İnsan Düşün...

Bir insan düşün,

Mutlu, huzurlu,

Bir insan düşün,

Hiçbir şey ona engel olmamış, olamamış...

Üzgünlüklerini bile olumluya çeviren bir insan düşün...

Bir insan düşün,

Kötü kalpli, karamsar..

Bir insan düşün,

İstedikleri için çaba göstermeyen,

En ufak çırpıntıda savrulan..

En küçük sorunları dünya sorunu yapan bir insan düşün..

Birde öğretmen düşün,

Etrafına neşe saçan.

Bir öğretmen düşün,

İnsana insanlığını anlatan,

Öğrencisini bir evlat benimseyip,

Her türlü zorluğu yendirmeyi başaran,

İçinde ne kadar iyilik varsa dışarı çıkartan,

Bir öğretmen düşün..

     CanPolat©

Dost Diyebilmektir En Büyük Mutluluk..

Hayat dediğin nedir ki?

Sorularla dolu geçer zaman,

Yalanlarla akıp geçer zaman..

Kimisi yalanları güzelleştirmeye çalışır,

Eline yüzüne bulaştırır.!

Kimisi olduğu gibi kabullenir,

Katlanır zorluklarına...

Kimileri var ki...

DOST denilenlerle güzelleştirir dünyasını!

Yaşarlar hayatı doyasıya..

Yani demek istediğim;

Yaşamak varken hayatı!

Ne gerek var dargınlığa..!

   CanPolat©

Bırakma Sevdanı Hüzne Sevgili..!



Hatırlıyor musun eski günlerimizi?

Ne kadar eğlenirdik seninle..

Çocuklar gibiydik..

Gün gelir gülerdik,

Gün gelir ağlardık sarıla sarıla..

Sanırdım ki bitmeyecek bu sevda...

Hatılıyor musun eski günlerimizi?

Sarılmıştık sımsıkıca,

Dönmüştük yüzümüzü dargınlığa, küslüğe..

Korkmuyorduk hiçbir engelden!

Kafamız yukarda yürüyorduk dimdik..

Görenler kıskanırdı bizi kendilerinden,

Sanardım ki bitmeyecek bu sevda...

Hatırlıyor musun eski günlerimizi?

Bana hayatım, canım dediğin günleri?

Hatırlayamazsın sevgili..

Yeni sayfalar oluşmuş hayat kitabında,

Elinde bir kalem yazıyorsun sevgili..

O kitabında bir dost olarak yer ver ki bana;

Bırakma sevdanı bende hüzne, be sevgili!

Bırakma bu kalpte sevdanı acılara SEVGİLİ!..



  CanPolat©